Według incydentu rasistowskiego: Dyrektor kulturalny Kassel idzie!

Według incydentu rasistowskiego: Dyrektor kulturalny Kassel idzie!

15 lutego 2025 r. W scenie kulturalnej Kassel: Martin Eberle, dyrektor Hesse Kasse Kassel Heritage, został zwolniony z efektem natychmiastowym. Hesjan Minister Nauki i Badań, Sztuki i Kultury, Timon Gremmels, udał się do Kassel w sprawie tego przesłania od Wiesbaden i poinformował o pochodzeniu tej decyzji w ramach konferencji prasowej. Eberle został już poinformowany o swoim wydaniu poprzedniego wieczoru.

Wydarzeniem tego drastycznego środka było rasistowską zniewagą, którą Eberle wyraził 8 października 2024 r. Podczas publicznego wydarzenia u boku Davida Zabela, przewodniczącego miasta kulturowego miasta Kassel. Ta poważna prowokacja stała się publiczna dopiero 6 lutego 2025 r., Kiedy Eberle przyznał zniewagę w trakcie badań przeprowadzonych przez f.a.z. . Ten incydent nie tylko wywołał falę oburzenia w Kassel, ale także daleko poza.

Reakcje na rozładowanie

Reakcja na zwolnienie Eberlesa była inna. Podczas gdy niektórzy uważali krok w razie potrzeby, aby określić wyraźny znak przeciwko rasizmowi, istniały również głosy, które wyglądały krytycznie na drodze do wdrożenia. Eberle próbuje wykorzystać incydenty i powiązane dyskusje, aby wskazać ogólne problemy w niemieckiej polityce kulturowej.

W tym kontekście Aladin El-Mafaalani, socjolog i ekspert w dziedzinie rasizmu i nierówności społecznych, komentuje wyzwania, z którymi stoją instytucje kulturowe. Ostrzega o założeniu, że niektóre instytucje są wolne od rasizmu strukturalnego. Radzenie sobie z takimi zarzutami nie powinno prowadzić do gorączkowych reakcji, ale należy je uważać za możliwość uczenia się. Wspomina o Dortmund Schauspielhaus, w którym „klauzula rasizmu” została zawarta w umowach, które dotyczyły różnych form dyskryminacji. Środek ten może służyć jako model dla innych instytucji.

Problemy strukturalne na obszarze kulturalnym

El-Mafaalani wzywa również do środków zapobiegawczych i jasnych przepisów w celu skutecznego przeciwdziałania rasizmowi. Widzi problem strukturalny, który jest głęboko zakotwiczony w kulturze i wymaga zrelaksowanego podejścia zarówno dla osób dotkniętych, jak i rzekomych sprawców, aby lepiej zrozumieć problem. „Rasizm jest jak azbest” - wyjaśnia, „ważne jest, aby aktywnie go szukać i uznać go za ciągłe wyzwania”.

Odrzucenie Martina Eberle'a może być w tym kontekście wezwaniem do instytucji kulturowych, aby uświadomić sobie ich odpowiedzialność i znaleźć zrównoważone rozwiązania. Dyskurs na temat rasizmu w kulturze pozostaje aktualny i pokazuje, że radzenie sobie z dyskryminacją musi wykraczać poza poszczególne przypadki. Jest to zadanie społeczne, które dotyczy zarówno aktorów, jak i instytucji w równym stopniu.