Mroczna przeszłość Offenbach: Denazifikacja i jej konsekwencje

Mroczna przeszłość Offenbach: Denazifikacja i jej konsekwencje

Przetwarzanie krajowej przeszłości socjalistycznej w Niemczech jest złożonym i często kontrowersyjnym tematem, który nie stracił znaczenia dłużej niż 75 lat po zakończeniu II wojny światowej. W Offenbach, mieście, które było głęboko zaangażowane w akcję w erze nazistowskiej, denazyfikacja jest nadal krytycznie badana. W szczególności omówiono los Helmuth Schranz, który nie tylko działał jako burmistrz miasta, ale był również odpowiedzialny za prześladowania tych, którzy myślą inaczej i dyskryminacja Żydów podczas jego kadencji. „Obchodzono tutaj wielką niesprawiedliwość”-wyjaśnia lokalny historyk Gabriele Hauschke-Wicklaus, który intensywnie zajmuje się działaniami nazistowskich dolin w Offenbach. oponowanie zgłosiło że między 450 a 500 Żydami z Offenbach zostało deportowanych, które wielu nigdy nie powróciło.

Denazifikacja, która rozpoczęła się po zwolnieniu Amerykanów 26 marca 1945 r., Miała uwolnić niemieckie społeczeństwo od krajowych wpływów socjalistycznych, zgodnie z siłowinami sojusznymi. Pierwsze kroki obejmowały administrację reformowaną i rejestrację populacji w celu sprawdzenia członkostwa NSDAP. Kluczowym elementem procesu denazyfikacji była Splukikammer Procedure , który został sformalizowany w marcu 1946 roku. Od tego momentu wszyscy Niemcy w wieku 18 lat i starsi byli zobowiązani do odpowiedzi za swoje zachowanie w czasach nazistowskich. W tym czasie w Hesse zarejestrowano 2,9 miliona osób, z 59 401 raportami pochodzi z samego Offenbacha.

Rola komnów powiedzenia

Mówi się, że były zajęte często nieokreślonymi obywatelami, miały zadanie oceny i klasyfikacji nazistów. Wprowadzono kategorie takie jak pełne -obciążeni, mniej załadowani lub inni podróżnicy. Helmuth Schranz został sklasyfikowany w 1948 r. Jako naśladowca, co nie przyniosło mu znaczących szkód w jego karierze politycznej. To rzuca światło na sprzeczności i zakwestionowanie procesu denazyfikacji, która we wczesnych latach sklasyfikowała wielu nazistowskich sprawców w kategorii dyskontowanej. Izba powiedzenia w Offenbach zatrudniła już swoją pracę 1 października 1948 r.

Konsekwencje tych łagodnych klasyfikacji były dalekie. Wielu z tych, którzy zostali uznani za działających działalności, było w stanie kontynuować lub rozpocząć niezwykłą karierę w Federalnej Republice Niemiec po 1949 r. Zastrzeżone podejście do kwestii winy nie było omawiane w publicznej dyskusji od dziesięcioleci, dopóki w 1963 r. Proces Auschwitz został ostatecznie kompleksowy, aby kompleksowo przetwarzać ten temat. To pokazuje, w jaki sposób ukształtowano sposób radzenia sobie z nazistowską historią sprzeczności i powolnego przemyślenia społecznego.

Głębokie uwikłanie Offenbacha w erze nazistowskiej i powiązane akta denazyfikacji są czymś więcej niż tylko kulturą pamięci; Są częścią szerszego niemieckiego dziedzictwa historycznego, które wciąż pilnie należy rozważyć i omówić. Przypadek Helmuth Schranz jest przykładem wyzwań, które idą w parze z przetwarzaniem ostatniej historii niemieckiej.