Historyczna osada Mauusegatt-Krefenscheer świętuje 125 lat!

Historyczna osada Mauusegatt-Krefenscheer świętuje 125 lat!

Wymieniona osada Mauusegatt/Kreftenscheer w Mülheim i der Ruhr świętował swoją 125. rocznicę w 2023 r. Historyczne dziedzictwo tej dawnej osady górnika można teraz zobaczyć na wszechstronnej wystawie, która będzie dostępna w historycznej ratuszu miasta w mieście od 5 maja do 31 maja, 2025 r. Można zobaczyć zaangażowanie się w stowarzyszenie i scenerię. Program pokazuje zbiór historycznych i aktualnych zdjęć, które dokumentują imponującą historię osady i jej mieszkańców.

Otwarcie wystawy odbyło się 5 maja 2025 r., Do której obecny był również burmistrz Marc Buchholz. Pochwalił zaangażowanie osadników i podkreślił znaczenie społeczności dla zachowania tożsamości kulturowej ugody. Pomysł na wystawę pojawił się podczas gratulacji Buchholza w osadzie w sierpniu 2024 r. Wystawa została połączona z dużym poświęceniem Birgit Schlegel, Silke Lange i Marlies Rustemeyer. Ponadto autorka Rebecca Maly, która napisała rodzinną sagę o osadzie, była częścią wydarzenia otwierającego.

Historia ugody

Osada MAUSEGATT-KREFENSCHEER znajduje się w dzielnicy Heißen, w pobliżu doliny Rumbach. Był pierwotnie znany jako „Colonie Wiesche” i został założony w 1899 roku w pobliżu nowo zbudowanego Colliery Wiesche. Zeznało to o potrzebie obudowy dla górników, którzy byli pilnie potrzebni industrializacji regionu. Stowarzyszenie kopalni Mülheim zaczęło budować w trzech fazach, w sumie 106 domów:

MAUSEGATT- i KREFENSCHEERSTRAße zostały wymienione w 1914 r. Po zakończeniu wydobycia, kiedy Wiesche Colliery przestało działać w 1952 r., Osada została przemianowana i nadal składa się z różnych dobrze zaprezentowanych domów, które zostały przywrócone i częściowo zmodernizowane w pierwotnej formie.

Wartość architektury i ochrony

Osada pokazuje niezwykłą różnorodność architektoniczną. Udokumentowano osiem różnych rodzajów domu, w tym pięć, które pochodzi z pierwszych prac budowlanych w latach 1899–1911. Typowe są 1 ½-piętrowe budynki kamienne i okapu, a także późniejsze większe dwupiętrowe domy o charakterystycznych dachach. Nawet po drugiej wojnie światowej, w trakcie zniszczenia niektórych budynków, zachowano podstawowy charakter osadnictwa.

Ugoda została uznana w 1975 r. Jako zanieczyściwa i wymieniona w 1987 r. Nie tylko zapewniło to zachowanie substancji architektonicznej, ale także strukturę społeczną społeczności, która nie została utracona przez lata. W 1978 r. Domy były oferowane mieszkańcom na sprzedaż, co doprowadziło do pozytywnej reakcji.