Jazz Aga Power: koncert pełen muzycznego oporu!

Jazz Aga Power: koncert pełen muzycznego oporu!

2 maja 2025 r. Odbył się niezwykły koncert, który nie tylko wprowadził się na wyraźną pozycję muzyczną, ale także pod względem treści. Występ koncentrował się na autokratycznych tendencjach w USA i zawierał cytaty amerykańskich muzyków jazzowych, którzy krytycznie zareagowali na obecnego prezydenta. Ten wymiar społeczny i polityczny znalazł odzwierciedlenie w prezentacji dwóch różnych zespołów. Pierwszą formacją był kwartet wokół podwójnego basu Rogera Kintopfa.

Ten kwartet, składający się z trzech muzyków z sceny jazzowej w kolorze, zgromadzili utalentowanych artystów Victora Foxa (klarnet basowy, saksofon tenorowy) i Leif Berger (perkusja), ostatni nosiciel nagrody Kolonii Jazz Award. Jej duński kolega Asger Nissen, stary saksofonista mieszkający w Berlinie, ukończył zespół. Układy Kintopfa, które są silnie ustrukturyzowane i charakteryzują się abstrakcyjną melodią i niekonwencjonalną harmonią pokazują wpływ nowej muzyki. Zespół wydał już dwa albumy, a Leif Berger jest studentem znanego niemieckiego perkusisty jazzowego Jonasa Burgwinkela.

od HighLife do nowoczesności

Po krótkiej przerwie zespół „Highlife” występował pod kierunkiem Petera Somuah. HighLife to styl muzyczny z Ghany, który łączy jazz, blues i rytm i blues z typowym afrykańskim rytmem. Somuah i jego holenderskie towarzysze zaoferowali taneczną muzykę fuzyjną uzupełnioną elementami radiowymi. Linia obejmowała Danny Rombout (Conga), Jens Meijer (perkusja), Marijn van der Veen (podwójny bas) i Anton de Bruin (fortepian, klawiatura elektroniczna). Jej ustalenia opierały się na prostych schematach akordów.

Tematy utworów nie były szczególnie niezapomniane i chociaż Somuah został ogłoszony nadchodzącą gwiazdą trąbki, wykazywał słabości w frazowaniu i intonacji. Koncert rozpoczął się złożony i trudny, ale zakończył się rozrywką

Jazz i jego wymiar społeczny

Związek między protestem jazzowym i politycznym wzrosła historycznie. Jazz muzyka znalazła się do Europy w pierwszej wojnie światowej, kiedy amerykańscy hellfighers i marszowa kaplica wylądowała we Francji pod Jamesem Reese Europe w 1918 roku. Ta interakcja doprowadziła do rozprzestrzeniania się jazzu i stworzyła pomost między afrykańskimi doświadczeniami i europejskimi kulturami muzyki. Jazz postrzega historię niewolnictwa i oporu jako centralne elementy jego rozwoju.

Jazz to nie tylko praktyka muzyczna, ale także miejsce budowy tożsamości. Jak zauważył Barry Ulanov w 1979 roku, tożsamość odgrywa kluczową rolę w jazzie. Ta muzyka nie tylko odzwierciedla historię afroamerykańską, ale także zakotwiczona na scenie europejskiej i istnieje stałe wyzwanie, aby przemyśleć nasze perspektywy na temat tej formy sztuki i, w tym perspektywy grup nie-dominujących

Akceptacja jazzu w Niemczech zmieniła się na przestrzeni lat. Podczas gdy na początku był postrzegany jako egzotyczny i często charakteryzowany rasistowskimi stereotypami, doświadczył renesansu, szczególnie po II wojnie światowej. Jazz stał się rodzajem zaworu dla wstrząsów społecznych i formą wyrażania wysiłków społecznych.

Badania jazzowe kontynuują tę dyskusję. Polityka tożsamości w jazzie są niczym nowym i zastanawiają się nad historycznymi debatami na temat nierówności społecznych. Ta muzyka rozciąga się na granice kulturowe i pozostaje dynamicznym medium, aby podnieść głosy i promować zmiany. Ostatecznie pokazuje, że jazz jest nie tylko praktyką muzyczną, ale także potężnym instrumentem do ekspresji społecznej i politycznej.