Ο Kassel μνημονεύει τους καταναγκασμένους εργάτες: Οι βαριές σκιές της ιστορίας παραμένουν

Ο Kassel μνημονεύει τους καταναγκασμένους εργάτες: Οι βαριές σκιές της ιστορίας παραμένουν

Στις 7 Απριλίου 2025, πραγματοποιήθηκε ένα σημαντικό γεγονός στο Kassel, το οποίο θυμίζει το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τις σχετικές φρικαλεότητες. Ο Αμερικανός γενικός πρόξενος Brian Heath από τη Φρανκφούρτη ήταν επίτιμος επισκέπτης και υπενθύμισε τις τραγικές μοίρες των 79 αναγκαστικών εργάτων, οι οποίοι πυροβολήθηκαν από τη Γκεστάπο στο Kassel λίγο πριν από τα αμερικανικά στρατεύματα. Η Heath τόνισε τη συνεχιζόμενη συνεργασία μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Γερμανίας, η οποία ιδρύθηκε πριν από 80 χρόνια.

Σε ένα βίντεο μήνυμα, ο Michèle Lutz, ο δήμαρχος του γαλλικού συνεργάτη της Kassel City Mulhouse, μίλησε για τη σημασία των ευρωπαϊκών αξιών. Προειδοποίησε την επαγρύπνηση, ειδικά όσον αφορά τα τελευταία αποτελέσματα των εκλογών στη Γερμανία και τη Γαλλία. Ο σύγχρονος μάρτυρας Wolfgang Boczkowski περιέγραψε την εκδήλωση εκείνη την εποχή από την οπτική του. Ο ιστορικός Dr. Dietfrid Krause-Vilmar και ο Gunnar Richter, πρώην επικεφαλής του Memorial Camp Camp Breitenau, συζήτησαν τις τελευταίες ημέρες του πολέμου στο Kassel και τις ακόλουθες εξελίξεις.

μνήμη και προειδοποίηση

Ονόμασε την Elisabeth Selbert, επίτιμο πολίτη και δικηγόρο, ως σημαντικό συμμετέχοντα στο βασικό νόμο. Τόνισε επίσης το Documenta ως σύμβολο της πολιτιστικής επανάληψης στο Kassel. Η Νεολαία της Νέης Αποστολικής Εκκλησίας Kassel-Korbach υπό την καθοδήγηση του Steffen Haus και του εκκλησιαστικού μουσικού σκηνοθέτη Eckhard Manz στο όργανο.

Η καταναγκαστική εργασία στο Kassel

Η καταναγκαστική εργασία διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην πολεμική οικονομία του Τρίτου Ράιχ. Η Henschel & Sohn ήταν μία από τις μεγαλύτερες εταιρείες στο Kassel που απασχολούσαν τους αναγκαστικούς εργάτες. Ενώ ο αριθμός των αναγκαστικών εργάτων μειώθηκε σε λιγότερο από 2000 στην αρχή του πολέμου, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε σε 22.000 από το 1943 μέχρι το τέλος του πολέμου. Οι συνθήκες διαβίωσης των αναγκαστικών εργαζομένων ήταν απάνθρωπες, υπέφεραν από "διατροφή απόδοσης" και έλαβαν μόνο τόσα τρόφιμα που το θεώρησε η διοίκηση.

Οι καταναγκασμένοι εργάτες συχνά εργάζονταν μέχρι 60 ώρες την εβδομάδα, μερικές φορές και την Κυριακή. Οι μισθοί της κυμάνθηκαν μεταξύ 20 και 70 pfennigs, με τους σοβιετικούς αναγκαστικούς εργάτες να πάρουν τους χαμηλότερους μισθούς. Οι υγιεινές συνθήκες στα στρατόπεδα ήταν καταστροφικές. Οι ασθένειες εξαπλώθηκαν ελαφρώς και οι χώροι ύπνου ήταν υπερπλήρεις και μη θερμαινόμενοι.

των βίαιων τρομοκρατικών πρακτικών, οι επιχειρήσεις επηρεάστηκαν από τους καταναγκασμένους εργάτες κάθε μέρα. Ήταν σχεδόν εντελώς αβοήθητοι και δεν είχαν τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τα στρατόπεδα τους χωρίς ένοπλη συνοδεία. Η σοβιετική καταναγκαστική εργασία υπέφερε ιδιαίτερα από τις πιο δύσκολες συνθήκες και έλαβε την παραμικρή φροντίδα.

Η πρόσληψη αναγκαστικών εργάτων πραγματοποιήθηκε από επιθετικές χώρες και περίπου έξι εκατομμύρια πολιτικοί αναγκαστικοί εργάτες εργάστηκαν στο γερμανικό Ράιχ μέχρι τον Αύγουστο του 1944.

Μόνο πολύ μετά το τέλος του πολέμου, 65 χρόνια αργότερα, ξεκίνησε η συζήτηση για την αποζημίωση για τα θύματα της ναζιστικής υποχρεωτικής εργασίας. Το Ίδρυμα "Μνήμη, Ευθύνη και Μέλλον" κατέβαλε περίπου 4,7 δισεκατομμύρια ευρώ σε 1,7 εκατομμύρια επιζώντες. Ένα ηλεκτρονικό αρχείο παρείχε 590 αναφορές μνήμης των πρώην αναγκαστικών εργάτων που αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας.