Rümmer and Hope: The American Invasion in Bonn 1945

Rümmer and Hope: The American Invasion in Bonn 1945

5 marca 2025 r., Dokładnie 80 lat po imponujących wydarzeniach, które zainicjowały koniec II wojny światowej w Niemczech, wielu może spojrzeć wstecz na czas pełen wydarzeń. 6 marca 1945 r. Jedenaście lat -letni Peter Schöneiffen widziało amerykańskich żołnierzy, podczas gdy sytuacja w Bonn była dramatycznie pogarszająca się. Te obserwacje^1 są częścią obszernego opisu, który wskazuje na doświadczenie populacji Bonn w tych burzliwych dniach. Frances donosi, że usłyszała ciche kroki w oknie salonu i podejrzewała amerykańskich żołnierzy.

Wojska amerykańskie, które zainicjowały atak 16. pułku piechoty USA 8 marca 1945 r., Były na misji objętych zarówno precyzją wojskową, jak i tragedią. Amerykańscy historycy wojskowi^1 opisują ten atak jako szybki i bezbłędny. W tym samym czasie niemieccy oficerowie zjedli śniadanie w hotelu, podczas gdy postęp Amerykanów wydawał się nie do powstrzymania.

Odporność i zamieszanie

Podczas inwazji Bonn obrona niemiecka została poważnie osłabiona przez brak 1. Dywizji SS^1. Tak się złożyło, że niemieccy żołnierze i Amerykanie czasami maszerowali obok miasta, po czym żołnierze amerykańskie, zdezorientowani sytuacją, otworzyli ogień rzekomym wrogom. Generał major Graf Von Bothmer wydał dowództwo obrony, podczas gdy radny miasta Godesberg Heinrich Ditz otrzymał zagrożenie ze strony amerykańskiego dowódcy, który chciał podpalić miasto.

Na ulicach Bonn mieszkańcy doświadczyli upiornej mieszanki chaosu i nadziei. Katia Bayerwalts po prostu robiła gipsę, gdy Amerykanie poprosili o drogę do Renu. W tej niepewnej sytuacji uważano, że opór wojsk niemieckich stał się kruchy. 8 marca 1945 r. O godz. 19:30 ostatni niemieckie żołnierze opuścili Bonn, a zaledwie godzinę później wysadzili most Renu, aby spowolnić postępy Amerykanów.

ludzka strona wojny

Wpływ wojny na ludność cywilną była niszczycielska. Bonn liczył cywilne ofiary wojny lotniczej w 1868 r., 3686 zaginionych i 2647 budynków mieszkalnych^1. Słowa członków 16. pułku piechoty odzwierciedlają wyczerpanie i wyzwania, z którymi stanęli amerykańscy żołnierze. Ta żywa rzeczywistość często ilustruje obrazy z tego czasu, takie jak pamiątkowe zdjęcie^2, które pokazuje starą kobietę przed ruinami jej mieszkania, otoczona inwazją amerykańskimi żołnierzami. Zdjęcie wykonane przez Jerry'ego Rutberga wyraża smutek i współczucie wojny.

To znane zdjęcie inwazji Amerykanów jest nie tylko dokumentem historycznym, ale także stymuluje myślenie o przyjaźni niemiecko-amerykańskiej, która stała się ważna po wojnie. Fotografie Rutberga są częścią większego kontekstu historycznego, który następnie ilustruje interakcje między narodami. Fakt, że takie spokojne momenty są często pomijane w historii wojny, pokazuje, jak ważne jest, aby nie stracić z oczu ludzkiego czynnika.

Podczas gdy wojska amerykańskie nadal czerpią miasto, aby szukać symbolicznych portretów Hitlera, spotykają się z losem niewinnych cywilów na ulicach porzuconych po wojnie, które są często złapane na wąskim marginesie między frontami. Te zdjęcia i historie są integralną częścią narracji o ostatecznej fazie II wojny światowej i późniejszych wysiłków na rzecz przywrócenia pokoju.