1700 jaar Joods Life: Nieuwe tentoonstelling geopend in Bad Kreuznach!

1700 jaar Joods Life: Nieuwe tentoonstelling geopend in Bad Kreuznach!

Op 13 maart 2025 werd een belangrijke permanente tentoonstelling geopend in de synagoge in Bad Kreuznach, die gedurende een periode van 1700 jaar is gewijd aan het Joodse leven in Duitsland. De Joodse gemeenschap van Bad Kreuznach is sinds 1947 een integraal onderdeel van de stad en heeft sinds de 13e eeuw de geschiedenis van het Joodse volk voorbereid in Bad Kreuznach. De ceremonie voor de opening werd door de organisatoren beschreven als een 'bezoek aan vrienden' voor de festivals, die de vriendelijke sfeer onderstreept en het belang van het evenement voor de lokale gemeenschap benadrukten. De tentoonstelling is een stap in de richting van waardering van de Joodse traditie en geschiedenis tegen de achtergrond van anti -semitisme, dat nog steeds een centraal sociaal probleem is en historische wortels heeft.

Anti -semitisme in Duitsland heeft een lange en complexe geschiedenis die teruggaat tot de oudheid, met christelijke vijandschap tegen Joden, die eeuwenlang tegen Joden is gevormd. Na de Holocaust, waarin de vernietiging van de Joden het staatsdoel werd verklaard, werden nieuwe vormen van anti -semitisme gecreëerd. Deze anti -semitische attitudes die optreden na de oorlog, die vaak worden genoemd als secundaire anti -semitisme, worden vaak geassocieerd met repressie en schuldenomkering. Historisch gezien vond dit anti -joodse discours zijn uitdrukking zelfs na de inhuldiging van de nieuwe synagoge in Keulen door de federale kanselier Adenauer in 1959 toen dit opnieuw het doel was van juiste geweld en werd gesmeerd met swastika en de slogan "Joden".

De ontwikkeling van anti -semitisme en zijn sociale oorzaken

In de 19e en 20e eeuw was de relatie tussen proletarische emancipatie en anti -semitisme complex en vaak tegengesteld. Zowel de arbeidersklasse als de Joden ervoeren nadeel in de burgerlijke samenleving. De materiële behoefte van de Joden leefden in getto's was vergelijkbaar met de levenssituatie van de arbeidersklasse. Gedurende deze tijd vormde een Joodse bourgeoisie in West -en Midden -Europa die welvaart bereikte en opgeroepen tot juridische gelijkheid, maar zonder de samenleving als geheel in twijfel te trekken.

De Duitse arbeidersbeweging ontwikkelde zich parallel aan de historische Caesura in Duitsland. De Socialistische werknemerspartij werd opgericht in 1875, die de SPD werd in 1890. De opkomst van georganiseerde anti -semitisme stortte in met de economische crises tussen de jaren 1870 en 1890. In economisch bloeiende fasen tot de Eerste Wereldoorlog, nam anti -semitisme vaak ontslag achter nationalistische stromingen. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog namen antisemitische vooroordelen en aanvallen, ook naar prominente Joodse SPD-functionarissen, toe.

Kritiek en resistentie tegen anti -semitisme

Sociale democratie met toekomstgerichte denkers: binnen zoals August Bebel en Friedrich Engels, de gevaren van anti -semitisme erkend. Bebel bekritiseerde hem als een reactionair en als afleiding van de bestaande sociale grieven. Hoewel de SPD vaak het anti -semitismeprobleem zag als een tijdelijk fenomeen dat zou verdwijnen met de verdere ontwikkeling van het kapitalisme, ervoer het in toenemende mate interne spanningen, vooral tijdens de Weimar -republiek. Daar ging de KPD tegen zich tegen de Weimar Republiek en had ook een toename van Joodse leden die de omstandigheden kritisch in twijfel trokken.

Anti -semitisme in Duitsland is vandaag ook een dringend onderwerp. Een toename van anti -semitische incidenten is in de afgelopen decennia bepaald die vaak voortkomen uit individuele feesten die zijn geradicaliseerd op sociale media. Empirische studies tonen aan dat anti -semitische attitudes in de Duitse bevolking wijdverbreid zijn. Dit onderstreept de noodzaak van initiatieven tegen anti -semitisme die zijn opgericht sinds de jaren 1950 en de voortdurende inspanningen om het bewustzijn van dit onderwerp in de samenleving te vergroten.