Σχολικές ουρές στη Γερμανία: Γιατί λείπουν όλο και περισσότεροι μαθητές!

Στη Γερμανία, μεταξύ πέντε και δέκα τοις εκατό των μαθητών παραλείποντας τακτικά το σχολείο, το οποίο αντιπροσωπεύει έναν ανησυχητικό αριθμό. Περίπου το έξι τοις εκατό των νέων εγκαταλείπουν το σχολείο κάθε χρόνο χωρίς πτυχίο. Η μη εξουσιοδοτημένη απουσία από το σχολείο ορίζεται ως απουσία σχολείου χωρίς να υποβάλει νόμιμη συγγνώμη. Οι εμπειρογνώμονες διακρίνουν τρεις κύριες μορφές: αποσπασματικές σχολικές ουρές, οι οποίες παρακινούνται από την επιθυμία να επιδιώξουν πιο ευχάριστες δραστηριότητες. Ο φόβος της αποτυχίας ή του εκφοβισμού που οι μαθητές αναστέλλουν. Και η απροθυμία από το σπίτι των γονέων, όπου η βία ή η κατάχρηση μπορεί να είναι κρυμμένη ή απαιτείται υποστήριξη. Η αύξηση του σχολείου απουσίας αποδίδεται εν μέρει στις επιδράσεις της πανδημίας Corona, οι κλειδαριές οδήγησαν στη μοναξιά και δυσκολεύουν να συνεργαστούν σε ομάδες. Ένα κεντρικό πρόβλημα είναι η έλλειψη θέσεων στην ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων.

Ως μέτρα πρόληψης στην σχολική κοινωνική εργασία, χρησιμοποιούνται τα ταξικά συμβούλια και τονίζεται ότι η συμμετοχή και η συμμετοχή στο σχολείο είναι αποφασιστικά κλειδί για την πρόληψη της απουσίας του σχολείου. Ωστόσο, το γερμανικό σχολικό σύστημα περιγράφεται ως ιεραρχικό, το οποίο περιορίζει τη συμμετοχή των μαθητών. Μια ολοκληρωμένη μελέτη διεξήχθη επίσης σε αυτά τα θέματα, τα οποία κάλυψαν το ψυχοκοινωνικό άγχος των παιδιών και των εφήβων.

Ψυχοκοινωνικό άγχος και υποστήριξη

Στην αρχή του Covid 19 πανδημίας, υπήρξε σημαντική ψυχοκοινωνική επιβάρυνση σε παιδιά και εφήβους από νοικοκυριά ενός γονέων. Τα αποτελέσματα της μελέτης KIDA δείχνουν ότι αυτά τα φορτία παραμένουν ακόμη και μετά την πανδημία και δεν είναι αποκλειστικά Pandemy. Οι έφηβοι από τα νοικοκυριά ενός γονέα παρουσίασαν ισχυρότερη ψυχοκοινωνική επιβάρυνση σε σύγκριση με τους συνομηλίκους από τα νοικοκυριά δύο γονέων. Πάνω από το 40 % των παιδιών από αυτά τα νοικοκυριά ανέφεραν ότι δεν υποστηρίζονταν επαρκώς σε σχολικά ή εταιρικά περιβάλλοντα.

Επιπλέον, τα παιδιά και οι έφηβοι από τα νοικοκυριά των γονέων είναι χειρότερα από τη γενική και την ψυχική τους υγεία από τους συνομηλίκους τους. Σύμφωνα με τη μελέτη KIDA, το 75 % των μονών γονέων θέλουν επαγγελματική υποστήριξη για να αντιμετωπίσουν τα βάρη που σχετίζονται με το pandeme, όπου απαιτείται η ανάγκη υποστήριξης, ιδίως από τους σχολικούς ψυχολόγους, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους αθλητικούς συλλόγους και τους παιδίατρους. Η μελέτη δείχνει επίσης ότι τα παιδιά από το νοικοκυριό των παιδιών είναι λιγότερο πιθανό να συμμετέχουν σε αθλητικές δραστηριότητες εκτός του σχολείου, για τις οποίες αναφέρονται οι δυσκολίες υλικοτεχνικής υποστήριξης και τα οικονομικά βάρη ως πιθανές αιτίες.