Friedrich Ebert: Een meester van Weimar -democratie wordt gevierd!

Van 1919 tot zijn dood in 1925 diende Ebert als de eerste president van Reich van de Weimar Republic. Zijn presidentschap werd gekenmerkt door uitdagingen, niet in de laatste plaats door het Verdrag van Versailles, dat hij strategisch verwierp als "onvervuld, ondraaglijk en onaanvaardbaar", maar nog steeds moest accepteren. Tijdens zijn ambtstermijn gaf Ebert indrukwekkende 136 noodvoorschriften om snel te kunnen reageren in tijden van crisis. Desalniettemin was hij het doel van een lasterlijke campagne van democratische kringen die zijn integriteit in twijfel trokken.

Een bijzonder pijnlijk moment was een proces in Magdeburg dat zijn gedrag tijdens een staking besprak en leidde tot een politiek lasterlijk oordeel. Zelfs na zijn dood was Ebert niet immuun voor tegenslagen: het was slechts zes jaar na zijn dood dat hij werd gerehabiliteerd, wat de controverse en spanningen van zijn tijd illustreert.

inzichten in de biografie

De nieuwe editie van de biografie van Mühlhaus verschijnt op tijd voor herinnering aan Ebert en bevat een historiografisch voorwoord en nieuwe foto's. Met 1064 pagina's in de hardcover en een prijs van 68,00 euro, vertegenwoordigt het niet alleen een uitgebreide biografie, maar bepaalt het ook nieuwe wetenschappelijke normen op basis van een diepgaande bronanalyse. Mühlhausen verlicht het succes van Ebert, verdient, maar ook zijn fouten en misvattingen, terwijl hij zijn persoonlijkheid in de context van een door crisisschalen insluit. Mühlhausen toont indrukwekkend de bedreigingen van de Weimar -democratie en de onvermoeibare inspanningen van Ebert om het te verdedigen.

Friedrich Eberts Erbe kan vandaag nog steeds worden gevoeld. Hij zag zichzelf als de vertegenwoordiger van het hele Duitse volk en gebruikte zijn ontwerpopties om de jonge en fragiele democratische structuren te stabiliseren. Zijn levenswerk en de herinneringen van vandaag nodigen ons uit om na te denken over de voorwaarden en uitdagingen van democratie - en laten zien dat de inspanningen om democratische waarden te verdedigen nooit eindigen.